Merhabalar efendim...
Başlıktan da anlaşılacağı gibi konumuz Kardeş Kavgasıııığğğ...
Uzmanlar kardeş kavgasının faydalı hatta gerekli olduğunu söylüyorlar ama bizim çocuklar bu işin tamamen çırkını çıkarmış durumdalar geçmiş zamanda şurada da bahsettiğim gibi bizim evde her şey ama herşey kavga meselesi :((
Allahım deliriciiim :))
Çocukların mücadeleci ve tartışmacı kişiliğinin gelişmesi açısından kardeş kavgasının dozunun kaçmaması şartıyla tekrar ediyorum dozunun kaçmaması şartıyla yararlı olduğunu düşünüyorum, lakin bizim evdeki kavga değil arkadaş SAVAŞ...
Karışmayım karışmayım diyorum güya kişilikleri gelişsin hesabı :) ortada gelişen bişey varsa oda huzursuzluk ve şiddet ortamı, ulan huzur ve güven ortamı için illa DARBE mi yapmak lazım :))
Şiddete HAYIR elbette ama avaz avaz bağırmaya evet çünki deminde belirttiğim gibi deliriciiim :))
Büyük (kız 13) ile ortanca (oğlan 8) arasındaki kavgalar beni cinnetin eşiğine getirmekle kalmayıp hüngür hüngür ağlatıyo :( Allahım kendi kendime ne senaryalar çocuklara ne tehditler anlatamam,
-bakın ben ölürsem gözüm arkada kalır birbirinizi yemeyin
-kafanızı kırıcam şimdi hepinizinde
-babanıza söylerim
-atıcam ulan kendimi bırakın :))
-Allahım komşular bizi çingen zannedecek :) bi darbukamız eksik.
Çoğu zaman hedef şaşırtmalar
-sen dersini yaptın mı bakım
-aaa o halıdaki lekede ne kim yaptı (herkez birbirini işaret ediyor o arada o ayrı kavga meselesi)
-Ahmet seni çağırdı gitmek istermisin :))
-kitap okuyana 1 tl var mı artıran (çok örnek alınasııı :))) vb.
Ama biliyorum ki bizimkiler birbirlerini çok seviyorlar. Şöyle bi durumda var ayılarda yavrularını severken boğarlarmış :))
Kendimden çok iyi hatırlıyorum. Benden ablama etmediğimi bırakmazdım. Eziyet ederdim, sinirlendirirdim, ezerdim, yapmadığım gıcıklık kalmazdı. Ancak bu dünyada en çok da onu severdim. Söz konusu bir başkasının ona kötülük yapması olunca o başkasının karşısına ilk ben çıkardım. Ablamı kimseler üzemezdi (o ayrıcalık bana aitti :)))
Kime çekmişler anlamadım ki arkadaş :))
Haa bide evde 3 numara (kız 6) var o sürekli kendini övme derdinde :)) olaylardan çoğu zaman uzak kalmaya çalışsa da bu şenlik havasına kendini kaptırdığı da olmuyor değil bu durumlarda evin babası piyasalara müdahale etmek durumunda kalıyor bana düşende OHHH olsun demek :)
Sonra kendi kendime ulan 3 çocuk senin neyine şu yarım aklınla, zaten aklın tamam olsa 3 çocuk yapmazdın vıdı vıdı.. gelsin fırçalar...
Dün benim doğum günümdü; oğlum ve küçük kızım bana kendi kitaplarımı ve ablalarının kırık kalemini bir not eşliğinde (NOT: Canım annem yeni yaşın kutlu olsun. Sevgili anneciğim) bana hediye ettiler yüzümde kocaman gülümseme müthiş bir kucaklaşma oyyy...
Son olarak kurban olurum sizi verene moduna dikey geçiş...
Annelik yarım akıllılık değil mi zaten...
HOŞÇAKAL...
Başlıktan da anlaşılacağı gibi konumuz Kardeş Kavgasıııığğğ...
Allahım deliriciiim :))
Çocukların mücadeleci ve tartışmacı kişiliğinin gelişmesi açısından kardeş kavgasının dozunun kaçmaması şartıyla tekrar ediyorum dozunun kaçmaması şartıyla yararlı olduğunu düşünüyorum, lakin bizim evdeki kavga değil arkadaş SAVAŞ...
Karışmayım karışmayım diyorum güya kişilikleri gelişsin hesabı :) ortada gelişen bişey varsa oda huzursuzluk ve şiddet ortamı, ulan huzur ve güven ortamı için illa DARBE mi yapmak lazım :))
Şiddete HAYIR elbette ama avaz avaz bağırmaya evet çünki deminde belirttiğim gibi deliriciiim :))
Büyük (kız 13) ile ortanca (oğlan 8) arasındaki kavgalar beni cinnetin eşiğine getirmekle kalmayıp hüngür hüngür ağlatıyo :( Allahım kendi kendime ne senaryalar çocuklara ne tehditler anlatamam,
-bakın ben ölürsem gözüm arkada kalır birbirinizi yemeyin
-kafanızı kırıcam şimdi hepinizinde
-babanıza söylerim
-atıcam ulan kendimi bırakın :))
-Allahım komşular bizi çingen zannedecek :) bi darbukamız eksik.
Çoğu zaman hedef şaşırtmalar
-sen dersini yaptın mı bakım
-aaa o halıdaki lekede ne kim yaptı (herkez birbirini işaret ediyor o arada o ayrı kavga meselesi)
-Ahmet seni çağırdı gitmek istermisin :))
-kitap okuyana 1 tl var mı artıran (çok örnek alınasııı :))) vb.
Ama biliyorum ki bizimkiler birbirlerini çok seviyorlar. Şöyle bi durumda var ayılarda yavrularını severken boğarlarmış :))
Kendimden çok iyi hatırlıyorum. Benden ablama etmediğimi bırakmazdım. Eziyet ederdim, sinirlendirirdim, ezerdim, yapmadığım gıcıklık kalmazdı. Ancak bu dünyada en çok da onu severdim. Söz konusu bir başkasının ona kötülük yapması olunca o başkasının karşısına ilk ben çıkardım. Ablamı kimseler üzemezdi (o ayrıcalık bana aitti :)))
Kime çekmişler anlamadım ki arkadaş :))
Haa bide evde 3 numara (kız 6) var o sürekli kendini övme derdinde :)) olaylardan çoğu zaman uzak kalmaya çalışsa da bu şenlik havasına kendini kaptırdığı da olmuyor değil bu durumlarda evin babası piyasalara müdahale etmek durumunda kalıyor bana düşende OHHH olsun demek :)
Sonra kendi kendime ulan 3 çocuk senin neyine şu yarım aklınla, zaten aklın tamam olsa 3 çocuk yapmazdın vıdı vıdı.. gelsin fırçalar...
Dün benim doğum günümdü; oğlum ve küçük kızım bana kendi kitaplarımı ve ablalarının kırık kalemini bir not eşliğinde (NOT: Canım annem yeni yaşın kutlu olsun. Sevgili anneciğim) bana hediye ettiler yüzümde kocaman gülümseme müthiş bir kucaklaşma oyyy...
Son olarak kurban olurum sizi verene moduna dikey geçiş...
Annelik yarım akıllılık değil mi zaten...
HOŞÇAKAL...
Ha ha ha . Çok tanıdık geldi:))) Annelik saniyeler içerisinde iki uç duyguya geçiş demektir. Bir tür psikopatlık. Benim de 2 tane var oğaln 13 kız 8 yaşında. Ve çok kavga ediyorlar. Akıl vermek gibi olmasın da çok faydasını gördüğüm bir yöntemi söyleyeyim. Öncelikle sana şikayete geldiklerinde ifadesiz bir suratla "hmmm ben bu meseleyi aranızda çözebileceğinizi düşünüyorum. Çözün ve bana da nasıl çözdüğünüzü anlatın oldu mu?" deyin. Ve mutlaka ikisinden birisi diğerini çok kıskanıyordur. O kıskanana daha çok ilgi göstermeye çalışın.Faydasını göreceğinize eminim.
YanıtlaSilevet doğru söylüyorsunuz çocuk 3 olunca ortalık biraz daha karışık Allah sonumuzu hayır etsin :)
Sil