Hüzün beeee :(

Merhabalar efendim
Keyifler nasıl bakalım ?
Ben çok hastayım sesim hiçç çıkmıyor keyfim pek yerinde değil o sebepten neşeli bişeyler paylaşmak istemedim nede olsa pazartesi fazla neşelenmenin alemi yok :) bu sebepten bu pazartesi hüzün beeee  :(

Nostaljik pazartesi CAN dır keyifsizken hayat kurtarır :)

o zaman buyrun bir dramla sizi baş başa bırakıyorum...


Canım Annannem :(

Benim annannem çok mülayim bi kadındı, gözleri hep buğulu bakardı, derler yaa hiç gün görmemiş
diye işte öyle, rahmetli beni çook severdi bende tabi onu, maalesef çok çok hazin bir hikayenin kahramanı, belki de güzel gözlerindeki buğu bu yüzdendi... Hiyakesi mi? (filmlere konu olabilir)


Annemin büyük dedesi çoook şirret, çok aksi, dediğim dedik bi adammış,  hanımı ölünce evlenmek için, uzak köylerden kimsesi olmayan çocuklu bir dul kadın bulmuş (annannemin annesi). Türkiye'nin yokluk yılları... ama nasıl bir yokluk varmış... bir evde kaç aile birlikte yaşarlarmış, annannemin annesi kızıyla birlikte kocaya gelmiş, bir kaç yıl sonra büyük dede ölmüş, zaten çok yaşlıymış, adamın kardeşleri boşuna boğaz beslemeyelim diye bu kimsesiz kadını döve döve evden kovmuşlar kovmasına ama kızını vermemişler,

annannem daha 7-8 yaşlarındaymış, evde yatalak bi hastada varmış ona bakar, iş görür, sonunda da oğlanlarda birine alırız diye düşünmüşler, annannem kimsesiz, annesine edilen bu eziyetlere şahit ola ola kalmış orada, kadın nereye gideceğini bilemeden kızım (zeynep'im) kaldı orda diye diye dağlara düşmüş delirmiş nihayat ölmüş dağlarda, annannem kimsesiz tam anlamıyla ezik, çook eziyetlere mahsur kalmış evdeki herkezden dayak yiye yiye büyümüş (o minicik canı nasıl dayanmış bilmem), çook güzel bir kız olmuş, guzelliginden dolayı Çerkez kızı derlermiş, 13-14 yaşlarında dedemle evlendirmişler, Allahtan dedem çok mulayim bi adammış AMA yokluklar sıkıntılar hep devam etmiş...vs.vs.

Ben annanemin çocukluk hikayesini bekarken hep kalbimde ince bi sızı ile (gözlerim nemlenerek)annesinden ayrılan bir çocuğun hüznüyle dinlerdim, yıllar sonra anne olunca bu hikayenin evladından koparılan anne tarafı için de daha bi yandı içim, bu sefer hıçkırıklar eşlik etti kalbimdeki sızıya...
Annannem 2002'de kanserden vefat ettiğinde zihnimde canlanan ilk resim, annesine kavuşmuş bir evlattı, Allah'ım annannemi cennet yamaçlarında annesiyle kavuştursun inşallah...

Allahım anneleri evlatsız, evlatları annesiz bırakmaa...  amin