Cuma, Nisan 29, 2016

İçimdeki Çocuk

Evet yaş 35 hatta 35'i 3 ay geçtim, galiba buna 36 nın içindeyim falan deniyor ama ben 35 diyorum,
yılların çok hızlı geçmesi benim algılarımı değiştirdi muhakkak, fakat bulunduğum yaşla ilgili sıkıntılar baş göstermeye başladı, eskiden yaa kocaman kadın daha gencim diyip duruyor bizimle s...k yarıştırıyor dediğim kadınların yaşına geldim :))
Yaş ilerledi fakat ben bi yerlerde takılı kaldım sanki, takıldığım yer bazen 15 bazen 22 bazen de taa 7 yaş gibi geliyor..

içimdeki çocuk

Evet bazen 6 yaşımda çocukken oturduğumuz gecekondunun avlu merdivenlerini 99 kez inip çıkarken buluyorum kendimi, neler geçmiş hayatımdan, su gibi akıp gitmiş ben takıldığım yaştan bakıyorum şimdiki BANA film izler gibi; bir film vardı (içimdeki çocuk isimli) adamın çocukluğu geçmişten gelip adamla birlikte yaşamaya başlıyordu çocuk kendisinin büyümüş halini hiç beğenmiyordu oturduğu koltuktan adamı (kendini) izliyordu ve ama büyüdüğüm zaman benim bir köpeğim olması gerekiyordu diye çıkışıyordu adama, fakat adamın ne çocuğa nede söylediği şeylere ayıracak zamanı vardı. Çocukluğuna kulak vermiyordu veremiyordu filmin ilerleyen zamanlarında çocukla daha iyi anlaşmaya başlıyor ve daha mutlu bir adam oluyordu, aslında kendisi ile kendi çocukluğu ile barışıyordu,
gizli

Bazıları için çok erken bir yazı bu, bazıları için ta zamanı belki şöyle ki ben çocukken mahallemizde 36 yaşında bi adam ölmüştü annemler ve mahalledeki diğer kadınlar çok üzülmüşlerdi adam gencecik gitti diye dövünmüşlerdi ben 6-7 yaşlarındaydım "yaa adam 36 yıl yaşamış ne genci beee" diye düşünmüştüm bana kalırsa adam gayette yaşlanmıştı, şimdi 36 (!) yaşının içinde biri olarak düşündüğümde adam çok gençmiş ayol hatta dünkü bebeymiş :)
yetenek

Aynanın karşısına geçtiğim zaman saçlarımda epey de yoğunlaşan beyazlar hafifte olsa belirginleşmeye başlayan çizgiler, alınan kilolara isyan ederken buluyorum kendimi en çokta içimdeki minik kız şaşırıyor buna, bende ona daha çok genç olduğuma inandırmaya çalışırken buluyorum kendimi.

Ne kadar çoluk çocuk, iş güç, ev barkta olsa da yinede bi eksiklik var DA nerde,
İnsanın içindeki boşluk "acaba yıllarım boşa mı geçti" hissinden kaynaklanıyor bence.
Siz ne dersiniz...

**Büyük yazarların neden romanlarını yazmak için yurt dışında ücra yerlere gittiğini anlıyorum, arkadaş insana bi iç dökme yazısı yazdırmadılar vır vır tepemde :))
yok arkadaş ancak bu kadar  bütün hüznüm kaçtı :))

HOŞÇAKALIN...



 

24 yorum:

  1. İnsan yaşlandığını kabul edemiyor bence. Ve sanki birşeyleri eksik yaptım yeterince mutlu olamadım hissi ve boşluk herkeste oluyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. babaannem 75 yaşında oda geldiği yaşa inanamıyor muş aynı duygu değişmiyor muş

      Sil
  2. Yıllar su gibi geçiyor gerçekten.... Ama şuan bir kadının en güzel yaşındasın bence tadını çıkar :)

    YanıtlaSil
  3. Merhaba;
    Hahhhhaaaa ben de bir anda duygusal moddan çıktım vır vır ları okuyunca :)
    Ne olursa olsun hep o acaba kalır bir köşede , biri olsa neden olmadı dediğimiz başka bir sebepten ...
    En güzel yaşlar aslında içinde olduğunuz ... Tadını çıkarmanız dileğiyle ...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. yazıyı işyerinde yazdım adamın biri sürekli bana laf uzatıp durdu sinir oldum en son :))

      Sil
  4. Miss piggy de benzer bi yazı yazmış. Yaşlanıyoruz hocam geri dönüp bakıldı boşa geçen zamani goruyorum kendimce :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Miss piggy i Google dan araştırmam gerekti :))

      Sil
    2. telefondan yazdım yorumu. link atamadım :D

      Sil
  5. Aynı duygu hepimizde var sanırım...
    Koca koca kadınlar dediğim kadınların yaşındayım şu an ve hiç de koca değilim ahahahaaaa :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. yani koca koca değiliz hiç olamıcaz bence :)

      Sil
  6. Yaptıklarımız, yapmak isteyip de yapamadıklarımız kadar mutlu etmediğinden sanırım bu panik...Onları yapsak da aynı şeyleri hissedecektik oysa... Sona yaklaşıyor olmaktan mı acaba?

    YanıtlaSil
  7. ahaha işyerinde sıkıntılı oluyor tabi iç dökmek :) mutlu yaşlar olsun her yaş güzel. ben 39um ve hala anlamıyorum yaşımı. yani sanki hiçbirşey değişmiyor nedense *-* daha iyi belki de . içindeki çocuk hep kalsın dilerim . sevgiler canım

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. nerelere kayboldun gizli yetenek , gizlendin mi naptın:) iyisin di mi ?

      Sil
  8. ha haaaaa sonu çok tatlıydıııı. anneler eşler böyle saçma :) hüzünlere giremezleeeer onların görevleri vardıır :)

    YanıtlaSil
  9. benim de hayalim yıllar sonra bile böyle çocuk çoluk tepemde blog yazmak :) çok eğlenceliymiş..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ne tatlı bir yorum muş buu
      inş sen yazarsın bizde seni takip ederiz:)

      Sil
  10. Bundan beş sene önce Polyanna'yı okudum yeniden. Derken başıma yıkıldı dünyam, yahu Polly teyze kırk yaşındaymış topu topu. Ama o çok yaşlıydııı. (Ben de kırk yaşımdaydım o sırada :)

    Çocuklarımla beraber harika şeyler yapıyorum, sanıyorum ki gencim falan, ama oğlum bana fakat anne şimdi minibüsler var diyebiliyor. Uleyn, ben senin yaşındayken kağnı arabaları yoktu herhalde :D

    Sonuçta küçüklerin büyüklere bakış açısı hep aynı. Oysa büyüdüğünde sorumluluklarımız dışında biz de hep aynıyız.

    Hüzün. Bence o hüzün bir yolu seçtiğimizde kalan diğer yollara gidememenin hüznü. Hangi yolu seçsek diğerleri için hissedeceğiz. Henüz bir yol seçmeyip hepsine gidebileceğimizi düşündüğümüz zamana da gençlik deniyor zaten :)

    YanıtlaSil
  11. Nice yaşlara...
    Bazen ip atlayan kızlar görüyorum yolda, ipin içine girmek, ben de oynamak istiyorum onların coşkusuyla. Ama "merhaba teyze, bebek nasıl" diyorlar bana, frenliyorum kendimi. Yapmak istediğimi yapsam türkü olacağım dillerine. :D
    Yaşım sizinkinden büyük, ruhum bu kızlarla yaşıt.

    YanıtlaSil

Yorumlarınız benim için çok değerli :)) Hadi bişiler YAZ :)